O pasado domingo, 2 de abril, celebrouse o Día Internacional do Libro Infantil. A data non é unha casualidade: coincide co nacemento do escritor danés Hans Christian ANDERSEN. "A Sereíña", "O parrulo feo" ou "O soldadiño de chumbo" son algúns dos títulos dos libros de Andersen que seguramente coñezas.
Cada ano, ademais, un ilustrador elabora un cartel e encárgaselle a un escritor un texto para a celebración. Nesta ocasión o país elixido foi Rusia. O cartel elaborouno Mikhail Fedorov, e o texto foi escrito polo poeta Sergey Makhotin, que traduzo aquí ao galego para todos vós:
Medremos cos libros!
Na miña infancia gustábame construír casiñas con bloques e todo tipo de xoguetes, adoitaba usar como tellado libros infantís ilustrados; en soños, subía ata o interior da casa, deitábame na cama feita con caixas de mistos e contemplaba as nubes ou o ceo estrelado, todo dependía da imaxe que máis me gustara.
Instintivamente, seguín a lei de vida de todo neno que busca inventar ambientes e, para conseguilo, un libro foi de auténtica axuda.
Despois medrei e aprendín a ler; na miña imaxinación, un libro comezou a parecerse máis a unha bolboreta ou a un paxara que a un tellado. As páxinas do libro eran como ás e susurros. Era como se o libro saíra voando inesperadamente pola ventá aberta hacia espazos descoñecidos. Collino, empeceino a ler e o libro tranquilizoume. Despois seguino a través doutros mundos, mentras o meu universo imaxinario se ía extendendo.
Que alegría ter un novo libro nas miñas mans! Ao principio non sabes de que trata, resistéste á tentación de abrilo pola última páxina, e que ben ule! Ten un aroma especial a libro, un aroma excitante e único.
A medida que vas medrando o mundo vaise complicando. Enfréntaste a cuestións que incluso un adulto é incapaz de resolver. Sen embargo, é convinte poder compartir as dúbidas e os segredos con alguén, e aquí é cando o libro vén na túa axuda. Probablemente moitos de nós plantexámonos algunha vez: eu escribín este libro! E, de pronto, o personaxe favorito parece ser coma ti e incluso vive os mesmos problemas; outro personaxe non se parece en nada a ti, pero queres que sexa coma o teu ideal, valente e capaz!
Faime rir cando un rapaz ou unha rapaza me din "non me gusta ler"; non lles creo, seguro que comen xeados, xogan e ven películas moi interesantes. Noutras palabras, gústalles divertirse. A lectura, fronte ao desarrollo dos sentimentos e a personalidade, non é unha tarefa tan agotadora, se ben, ante todo, é un grande pracer.
Precisamente, esta é a intención dos autores que escriben libros para nenos!
Tamén a editorial Anaya fixo esta fermosa ilustración co título "Abraza un libro, abraza un amigo", que podedes ver aquí e na biblioteca do cole! E a vós, que tanto vos gustan os abrazos, cal será o próximo libro que abracedes? 
Ningún comentario:
Publicar un comentario